breaking:-De kampioen en zijn vleugelman: Wout van Aert en Simon Yates bezegelen de glorie van de Giro……

breaking:-De kampioen en zijn vleugelman: Wout van Aert en Simon Yates bezegelen de glorie van de Giro.

 

 

 

 

 

 

 

 

Etappe 20 van de Giro d’Italia 2025 was een dag die voorbestemd was om in de annalen van de wielergeschiedenis geschreven te worden. Niet vanwege een solo-ontsnapping van een klimmer of een dramatische sprintfinish, maar vanwege een staaltje teamwork en tactisch vernuft tussen twee renners uit verschillende werelden: Simon Yates, de Britse klimmer die zijn tweede grote rondetitel nastreefde, en Wout van Aert, de allrounder uit België wiens onbaatzuchtige prestatie doorslaggevend bleek.

 

Tegen de tijd dat het peloton de slotklim van etappe 20 bereikte, was het duidelijk dat dit het beslissende moment van de wedstrijd zou worden. Yates, die slechts enkele seconden achter de roze trui op de derde plaats zat, moest een beslissende aanval inzetten om de roze trui te pakken. Toch hadden weinigen verwacht dat Wout van Aert – een man die vooral bekendstaat om zijn talent in klassiekers en tijdritten – zo’n cruciale rol zou spelen in dit bergdrama.

 

Vanaf de voet van de Passo dello Stelvio wurmde Van Aert zich met chirurgische precisie in de kopgroep. Op het eerste gezicht leek het een nieuwe opportunistische zet van de Belg, die eerder al een impuls had gegeven. Maar naarmate de helling steiler werd en de kopgroep kleiner werd, remde Van Aert iets af – niet om te verslappen, maar om af te wachten. Even later zette Yates zijn aanval in vanuit de klassementsgroep. Toen hij de aansluiting maakte, werd het duidelijk: dit was geen toeval. Dit was strategie.

Van Aert nam meteen de leiding en zette een hoog tempo in dat zijn rivalen onder druk zette en Yates de kans gaf om in zijn kielzog te herstellen. In de volgende 15 kilometer groef de Belg zich diep in, verscheurde de restanten van de kopgroep en isoleerde de weinige klassementskandidaten die nog durfden te volgen. Zijn bochten aan kop waren meedogenloos, zijn tempo genadeloos. Tegen de tijd dat het duo de top bereikte, was Yates alleen op jacht naar de roze trui – Van Aert had zich volledig leeggedronken.

 

Yates kwam solo over de finish, armen omhoog, eindelijk de maglia rosa. Maar het was tijdens etappe 21, de ceremoniële processie naar Rome, dat de band tussen de twee renners echt tot bloei kwam. Nu de druk van de ketel was en de champagne rijkelijk vloeide, reden Van Aert en Yates zij aan zij, lachend en grapjes makend. Het was een zeldzaam moment van kameraadschap in een sport die vaak wordt gekenmerkt door individuele ambitie.

 

Na de etappe was Yates zeer lovend: “Ik kan deze Giro onmogelijk winnen zonder Wout. Zijn inzet in etappe 20 was enorm – hij reed als een teamgenoot, als een broer. Hij gaf alles voor me, en dat zal ik nooit vergeten.”

 

Van Aert, zoals altijd bescheiden, wuifde de lof weg. “Simon had de benen. Ik gaf hem gewoon het podium. Het is een prachtig gevoel om deel uit te maken van zoiets – dit is waarom we koersen.”

 

Het was een passende afsluiting van een Giro die drama, hartzeer en nu een verhaal van onwaarschijnlijke eenheid had opgeleverd. Yates, 32 jaar oud, is pas de vierde Brit in de geschiedenis die meerdere grote rondes wint, terwijl Van Aerts reputatie als ultieme teamspeler in de wielersport nu stevig in de legende is gegrift.

 

In een sport die vaak gekenmerkt wordt door interne rivaliteit en persoonlijke glorie, bood etappe 20 iets anders: een moment van puur, onbaatzuchtig teamwork. De kampioen en zijn wingman. Twee renners, één doel en een overwinning die geen van beiden ooit zal vergeten.