De media-aandacht: een kritiek op de aandacht die aan grote namen wordt besteed voordat de race begint…

De media-aandacht: een kritiek op de aandacht die aan grote namen wordt besteed voordat de race begine…

In de wereld van het professionele wielrennen staan atleten vaak bekend om hun atletische bekwaamheid en de intense concurrentie die ze op de weg met zich meebrengen. Er is echter een groeiende discussie over de onevenredige media-aandacht die bepaalde rijders krijgen, soms voordat ze zelfs maar racen. Dit doet twijfels rijzen over de eerlijkheid en de algehele impact op de sport. Neem bijvoorbeeld de opmerking over hoe sommige wielrenners, zoals Wout van Aert, vaak in de media worden aangekondigd nog voordat hun wielen op het asfalt zijn gedraaid. Volgens sommigen binnen de wielergemeenschap trekken deze renners meer aandacht dan velen die meerdere keren hun plek op het podium hebben verdiend.

Wout van Aert, een naam die synoniem staat voor succes in het veldrijden en wegracen, is een goed voorbeeld van dit fenomeen. Hoewel zijn vaardigheden en prestaties niet kunnen worden ontkend – zijn overwinningen in prestigieuze races als de Tour de France en Wereldkampioenschappen zijn een bewijs van zijn bekwaamheid – wordt het niveau van aandacht dat hij trekt soms als onevenredig gezien, vooral voordat een race zelfs maar begint. De opmerking dat bepaalde renners zoals hij meer media-aandacht krijgen dan anderen zouden kunnen krijgen na het winnen van tien races, spreekt over een veel groter probleem in de wielermedia: de bekendheid van de ‘grote namen’.

Waarom trekken grote namen de aandacht?

De reden waarom figuren als Van Aert, naast andere wielergiganten als Mathieu van der Poel, Tadej Pogačar en Remco Evenepoel, voortdurend in de aandacht van de media worden geplaatst, is grotendeels te danken aan hun verkoopbaarheid en nalatenschap. Deze atleten vertegenwoordigen het nieuwe wielertijdperk, een mix van talent, persoonlijkheid en betrokkenheid op sociale media. Mediakanalen en sponsors worden aangetrokken door hun potentieel voor een hoog investeringsrendement, waarbij ze zich vaak concentreren op hun eerdere succes en verkoopbaarheid in plaats van op hun huidige vorm of raceresultaten.

Deze uitgebreide berichtgeving brengt echter een voorbehoud met zich mee: het kan het meritocratische karakter van het wielrennen ondermijnen. De media verheerlijken deze toprenners vaak en zetten de minder bekende wielrenners buitenspel, die misschien niet hetzelfde niveau van bekendheid hebben, maar net zo goed in staat zijn om te winnen. Rijders die geen grote aanhang of sponsorovereenkomsten hebben, vinden het vaak moeilijk om door het mediageluid heen te breken, ook al zijn hun prestaties op de fiets uitstekend.

De druk om in de spotlight te staan

Voor de sporters zelf kan deze media-aandacht zowel een zegen als een vloek zijn. Aan de ene kant biedt het hen sponsorovereenkomsten, erkenning en de mogelijkheid om bekende namen te worden. Maar aan de andere kant kan het gewicht van de verwachtingen die aan hen worden gesteld ongelooflijk overweldigend zijn. De constante mediahype leidt tot een enorme druk om te presteren, soms zelfs als ze niet in topvorm zijn of niet volledig voorbereid zijn.

Dit is ook waar de media een negatieve impact kunnen hebben. Het constante geroezemoes rond de ‘grote namen’ leidt tot een verhoogd gevoel van verwachting dat soms de feitelijke gebeurtenis kan overschaduwen. In plaats van zich te concentreren op de ingewikkelde strategieën, de teamdynamiek of de onvoorspelbaarheid van de race, gaat het verhaal over wie beter zal presteren dan zijn rivaal, in de veronderstelling dat alleen bepaalde renners in staat zijn om te winnen.

De onzichtbare renners: een gemiste kans

De onevenredige focus op enkele wielrenners treft niet alleen de grote namen, maar kan ook gemiste kansen creëren voor opkomende sterren. Elk raceseizoen zijn er atleten die misschien niet zo algemeen worden erkend, maar die blijk geven van uitzonderlijk talent. De nadruk op hetzelfde handjevol renners betekent dat verhalen over baanbrekende prestaties vaak onderbelicht blijven. Deze rijders krijgen zelden de aandacht die ze verdienen, zelfs niet als ze indrukwekkende prestaties leveren op de weg. Het succes van underdog-renners in races als de Vuelta a España of minder bekende klassiekers blijft bijvoorbeeld vaak onopgemerkt totdat ze al een aantal jaren op elite-niveau presteren.

Bovendien kan het gebrek aan media-aandacht voor deze fietsers een cyclus van ondervertegenwoordiging in stand houden. Het is moeilijk voor nieuwkomers om in de sport te komen zonder steun van de media, wat vaak voorbehouden lijkt aan degenen die zich al in de binnenste cirkel van het wielersterrendom bevinden.

Conclusie: een oproep tot evenwicht

Hoewel het onmiskenbaar is dat topsporters als Wout van Aert media-aandacht verdienen vanwege hun prestaties, is het belangrijk dat de media en de sport een evenwichtiger beeld krijgen. Wielrennen is een sport die gedijt op competitie, strategie en de onvoorspelbaarheid van races. Om de schoonheid van de sport ten volle te kunnen waarderen, is het essentieel om het verhaal verder te verbreden dan een select groepje. Er is ruimte voor alle renners om te schitteren, en de media hebben de macht om dat te helpen bevorderen door een stem te geven aan degenen die anders misschien onopgemerkt zouden blijven.