Belgisch wielericoon Eddy Merckx heeft een lovend eerbetoon gebracht aan Wout van Aert na de opmerkelijke solozege van de Jumbo-Visma-renner in etappe 21 van de Tour de France van 2025. Deze prestatie zette niet alleen de Champs-Élysées in vuur en vlam, maar deed ook critici de mond snoeren en zette Van Aerts naam in de Tourgeschiedenis.
In een gesprek met de Belgische media na de wedstrijd reflecteerde Merckx – algemeen beschouwd als de beste wielrenner aller tijden – op Van Aerts ambitie op lange termijn en de uitvoering ervan in de laatste etappe.
> “Hij had er al lang zijn zinnen op gezet”, zei Merckx. “Je zag hem soms op Veloviewer, niet kijkend naar de etappe van de volgende dag, maar stiekem naar deze laatste. Dat hij het zo kon afmaken in een rechtstreeks duel met **Tadej Pogačar**… niet veel renners hebben dat de laatste tijd gepresteerd.”
Een beslissend moment
Van Aerts overwinning was veel meer dan een etappezege — het was een **carrièrebepalende triomf**. Bekend om zijn veelzijdigheid en onvermoeibare werkethiek, is de Belg vaak het mikpunt van kritiek geweest, met name vanwege zijn vermeende inconsistentie in grote koersen en zijn rol als steunpilaar voor de kopmannen. Maar dit jaar begon Van Aert met stille vastberadenheid aan de Tour en verliet hij die met een daverend applaus.
Etappe 21, normaal gesproken voorbehouden aan de sprinters, veranderde in **een dramatisch strijdtoneel** toen Van Aert laat in de wedstrijd solo aanviel. Tegen de verwachtingen in – en in minder dan ideale weersomstandigheden – hield hij een aanvallend peloton tegen en, het meest indrukwekkend, werd hij de eerste renner dit seizoen die Pogacar rechtstreeks aftroefde met een goed getimede aanval.
> “Pogacar aftroeven met een nette, beslissende actie? Dat zegt wel hoe sterk Wout op dit moment is. Pogacar heeft deze sport gedomineerd, maar Wout toonde moed en klasse – dat is wat kampioenen doen.”
Van twijfel naar dominantie
Van Aert heeft een turbulent seizoen achter de rug. Een valpartij eerder in de voorjaarsklassiekers deed twijfels rijzen over zijn vorm in de aanloop naar de Tour de France. Deskundigen vroegen zich af of hij zijn beste jaren wel zou kunnen hervatten, en sommigen speculeerden zelfs dat zijn topjaren achter de rug waren. Die twijfels werden alleen maar groter tijdens de eerste week van de Tour, waarin hij zich belangeloos inzette voor huishoudelijke taken en relatief anoniem bleef in de krantenkoppen.
Maar Van Aert had een plan.
Zijn prestatie in de **laatste bergetappes**, met name op de **Rue Lepic**, was een waarschuwingsschot. Zijn **etappezege in Parijs** was echter een donderslag bij heldere hemel.
Mijlpaal in de Grote Ronde
Met deze overwinning bereikte Van Aert een zeldzame mijlpaal: **etappezeges in beide Grote Rondes waaraan hij dit jaar heeft deelgenomen** — de Giro d’Italia en de Tour de France. Zijn Tour-triomf was zijn derde etappezege in de wedstrijd, maar misschien wel de meest betekenisvolle.
Het markeerde niet alleen fysieke uitmuntendheid, maar ook **een tactisch meesterwerk**, geleverd onder druk en met de ogen van de wereld op hem gericht.
Nalatenschap in wording
Eddy Merckx, een man die zelden lichtzinnig lof uitdeelt, maakte duidelijk dat Van Aerts overwinning van groot belang is voor zijn nalatenschap.
> “Je ziet renners koersen winnen, maar je ziet ze niet altijd momenten winnen. Wat Wout in Parijs deed – dat was een moment. Het vergt lef om zo aan te vallen, en het vergt nog meer lef om het te klaren met Pogacar in je wiel.”
> “Die overwinning,” besloot Merckx, “zal in het geheugen gegrift staan.”
In een sport die de helden van gisteren vaak vergeet, **heeft Wout van Aert zojuist een blijvende herinnering gecreëerd**. Een solo-overwinning op de Champs-Élysées, het afzetten van een van de meest dominante krachten in de sport en lof van de allergrootsten aller tijden – het is niet zomaar een comeback, het is een statement.
Wout van Aert won niet zomaar een etappe – hij herinnerde de wereld eraan wie hij is. En Eddy Merckx, samen met miljoenen wielerfans, merkte het op.
Leave a Reply