impactvolle woorden van Sarah De Bie, de vrouw van Wout van Aert, die tijdens de Giro d’Italia :– en in de aanloop naar de Tour de France – emoties losmaakten bij zowel fans, critici als mensen binnen de wielerwereld………

 impactvolle woorden van Sarah De Bie, de vrouw van Wout van Aert, die tijdens de Giro d’Italia :– en in de aanloop naar de Tour de France – emoties losmaakten bij zowel fans, critici als mensen binnen de wielerwereld.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de indrukwekkende overwinning van Wout van Aert in de negende etappe van de Giro in Siena, sprak Sarah De Bie met openhartige woorden die diepe indruk maakten. In tranen vertelde ze hoe zwaar het was geweest om haar man na elke valpartij en zware revalidatie keer op keer weer ‘op te moeten lappen’:

 

> “Het is echt niet fijn om elke keer weer oplapwerk te hebben. Op die momenten vraag je je af of het het allemaal nog wel waard is …” .

 

 

 

Sarah gaf aan dat de overwinning niet alleen Wout troostte, maar het hele gezin – zichzelf en hun twee zoontjes – een broodnodige mentale doorbraak gaf. De Bie zei hetzelf:

 

> “Als je iemand hard ziet werken en het gaat dan niet zoals je wilt, dan is dit heel mooi om te zien.” .

 

 

 

Haar emotionele woorden kregen weerklank omdat ze betrekking hadden op de ruwe werkelijkheid van het professionele wielrennen: fysieke kwetsbaarheid, blessures, prestatiedruk én het constante herstel – ook thuis.

 

 

 

 

Het verhaal van Sarah weerklonk bij velen, met name andere rennersvrouwen. Friedel Guldemont, partner van profrenner Alex Colman, deelde haar gevoelens op Facebook:

 

> “De emoties, de zorgen, de intense trots – ze zijn ons maar al te bekend” .

 

 

 

Colman, rijdend voor Team Flanders–Baloise, had al drie zware valpartijen beleefd in korte tijd – met alle onzekerheden die daarmee gepaard gaan. Guldemont benadrukte dat, in tegenstelling tot Wout, hun man geen garantie had op een contract of zekerheid binnen een topploeg – “elke terugkeer is een gok” . Ook Elien Sterckx (vrouw van Steff Cras) herkende de spanning en druk achter de schermen, zowel voor renners als hun partners .

 

Deze getuigenissen maakten duidelijk dat Sarahs woorden geen op zichzelf staand, zachtaardig moment waren, maar een venster op het harde bestaan van rennersfamilies: “Vaak moet je doen alsof alles oké is” – zei een andere rennersvrouw .

 

 

Wout nam de woorden van Sarah serieus. In een persmoment na Siena liet hij weten dat haar woorden “geenszins overdreven waren door de emotie van het moment” . Hij bevestigde hoe moeilijk de revalidatieperiode was geweest:

 

> “Toen ik daar in de Vuelta op de grond lag, had ik het gevoel dat alle energie uit mijn lijf stroomde, omdat ik meteen besefte dat er weer een lange revalidatie stond te wachten … ik dacht: ‘Ik steek hier zo veel energie in en krijg er eigenlijk te weinig voor in ruil.’” .

 

 

 

Volgens Wout brengt elke overwinning niet alleen euforie, maar ook emotionele ontlading voor hele gezin: “Sarah heeft dat ook zo aangevoeld, en dan komen zo’n gevoelens bij haar naar boven drijven” .

 

 

 

 

 

Sarah was tijdens belangrijke momenten – zoals die in Siena en Dwars door Vlaanderen – zichtbaar ontroerd. In Siena pinkte ze tranen weg, en zei opgelucht:

 

> “Amai, ik dacht dat dit niet ging gebeuren. (…) Het is een moeilijk jaar geweest, met veel oplapwerk.” .

 

 

 

Na Dwars door Vlaanderen toonde ze ongeloof bij het zien van de mislukte sprint van Wout, waarbij zijzelf en zoontje Jerome getroost werden door familie .

 

Hun band en gezamenlijke strijd zijn al jaren zichtbaar. Zo herinnerde Sarah zich de traumatische valpartij van Wout in de Tour van 2019, waarbij ze als partner stond te popelen om bij hem te zijn: “Op de gang je man horen roepen, is frustrerend” .

 

 

 

Sarah’s stem doet ertoe – en zet aan tot reflectie

 

Sarah De Bie doorbrak een taboe: ze gaf stem aan wat velen thuis meemaken. Niet enkel supporters en critici werden geraakt, maar ook vrouwen met vergelijkbare ervaringen. Haar eerlijkheid deed gevoelens van twijfel en angst – tegelijk met trots – in de openbaarheid komen.

 

Die mental load van ‘lopend herstel’, van onzekerheid over rentree, van balans zoeken tussen gezin en carrière, is zeldzaam zichtbaar buiten de tv-beelden. Wordt er een kop gewonnen, dan glorieert iedereen. Maar wanneer alles tegenzit, is diesplots slechts de support staff thuis die de schade herstelt.

 

 

 

 

Met deze kwetsbare woorden in de aanloop naar de Tour de France, krijgen we een waardevolle boodschap: topsport is meer dan prestatie. Achter elke ‘race portret’ zit een gezin – samen met emoties, zorgen, schrikmomenten en de vreugde van de overwinning.

 

Sarah’s oproep is helder: besef de mentale prijs, erken de veerkracht van partners, eerr de onzichtbare gevechten naast het peloton. En dat maakt haar woorden, juist nu de grootste koers nadert, van onschatbare waarde.

 

 

 

Sarah De Bie’s woorden maken niet alleen indruk door hun emotie, maar vooral door hun eerlijkheid. Ze leggen de focus op de menselijke kant van topsport – op die partners en gezinnen die het fundament vormen onder glorie. Haar woorden zijn zowel hartverscheurend als hoopgevend: hoopgevend omdat ze erkennen, hartverscheurend omdat er zware lasten zijn. In een wereld waarin succes vaak alleen aan de top wordt gevierd, zorgt haar stem ervoor dat we ook stilstaan bij wat eronder gebeurt. Een krachtige herinnering aan solidariteit, erkenning en respect – nu, tijdens de Tour, en ook wanneer het minder rooskleurig is.

 

 

 

 

Conclusie: Sarah’s woorden raakten niet alleen terecht, ze troffen een gevoelige snaar bij velen. En terwijl Wout op de fiets voorrolde in het peloton, herinnerde zij ons eraa

n dat het echte werk vaak onzichtbaar is  en toch van levensbelangrijk belang.