Voor de Belgische wielersuperster **Wout van Aert** was 2024 een jaar van vooruitgang, veerkracht en herontdekt plezier op de fiets. Maar in een recente terugblik sprak de renner van Team Visma | Lease a Bike openhartig over de **zware reis die hij vorig jaar doormaakte**, toen zijn carrière kortstondig werd overschaduwd door een verwoestende knieblessure waardoor hij afhankelijk was van krukken.
Van Aert, bekend om zijn tomeloze kracht op de weg en veelzijdigheid in klassiekers, grote rondes en veldrijden, gaf toe dat de maanden na de blessure tot de zwaarste van zijn leven behoorden – zowel fysiek als mentaal. *”Het is moeilijk uit te leggen aan mensen die je alleen maar zien racen hoe moeilijk die momenten waren,”* zei hij. *”De ene dag vecht je vooraan in een van de zwaarste wedstrijden ter wereld, en de volgende dag kun je nauwelijks zonder krukken lopen. Het voelde alsof mijn wereld instortte.”*
De knieblessure, opgelopen bij een valpartij in het voorjaar, verstoorde niet alleen zijn wedstrijdkalender, maar dwong hem ook tot een onbekende realiteit: lange weken zonder de fiets. Voor iemand wiens 
Hij herinnerde zich de eerste dagen van zijn herstel als bijzonder nederigmakend. Simpele taken zoals traplopen of lang staan werden uitdagingen die zijn geduld op de proef stelden. De krukken waren zowel een fysieke noodzaak als een harde herinnering aan hoe ver hij verwijderd was van zijn gebruikelijke kracht. *“Ik herinner me dat ik naar mijn fiets in de garage keek en me afvroeg wanneer – of zelfs óf – ik weer op dat niveau zou komen. Het was frustrerend en soms hartverscheurend.”*
Van Aert benadrukte echter dat die worstelingen hem op een manier hadden gevormd die hij niet had verwacht. De steun van zijn familie, met name zijn vrouw Sarah, en zijn teamgenoten speelde een cruciale rol om zijn geest levend te houden. *“Er waren dagen dat ik me down voelde, maar Sarah hield me met beide benen op de grond. Mijn team verloor ook nooit het vertrouwen in me, en dat gaf me de motivatie om te blijven doorgaan tijdens de revalidatie.”*
Het revalidatieproces verliep langzaam en nauwgezet. Uren in de sportschool om kracht op te bouwen, zorgvuldige fysiotherapiesessies en een geleidelijke terugkeer naar de fietstraining markeerden een reis die zijn doorzettingsvermogen op de proef stelde. Elke kleine mijlpaal – van lopen zonder krukken tot weer trappen – werd een overwinning. *“Als je na zoiets terugkomt, leer je zelfs de kleinste vooruitgang te waarderen. Ik nam niets als vanzelfsprekend aan,”* reflecteerde hij.
Nu hij weer op topniveau koerst, beschouwt Van Aert de worstelingen van vorig jaar als een bepalende periode in zijn carrière. De ontberingen gaven hem een hernieuwd gevoel van dankbaarheid voor zijn gezondheid en zijn vermogen om op het hoogste niveau te presteren. *”Die maanden herinnerden me eraan hoe kwetsbaar een carrière kan zijn. Het leerde me om van elk moment op de fiets te genieten, zelfs van de moeilijke dagen. Want ik weet hoe het is om alles kwijt te raken.”*
Vooruitkijkend gelooft Van Aert dat het overwinnen van die uitdagingen hem mentaal sterker heeft gemaakt. Of hij nu de kasseienklassiekers rijdt, een onbaatzuchtige 
rol als knecht voor zijn ploeggenoten speelt of etappezeges in de Giro en de Tour najaagt, hij draagt de lessen van veerkracht met zich mee. *”Het lijden naast de fiets heeft me net zoveel geleerd als het lijden op de fiets. En ik denk dat dat me vandaag de dag een betere renner maakt.”*
Voor zowel fans als mederenners is Van Aerts verhaal een herinnering dat achter elke overwinning een verhaal van uithoudingsvermogen, tegenslagen en vastberadenheid schuilgaat. Zijn reis door blessures en herstel benadrukt niet alleen zijn fysieke weerbaarheid, maar ook zijn **onbreekbare geest** – kwaliteiten die hem tot een van de meest bewonderde figuren in de moderne wielersport hebben gemaakt.
Leave a Reply