wout van aert Motivatie om alle races te voltooien: “Ook al heb ik niet gewonnen, ze stond me op te wachten bij de finish, net als altijd. Ze is de reden dat ik mezelf elke keer tot het uiterste drijf, gewoon om…”

 

Het WK veldrijden 2025 in Liévin was getuige van een intense strijd tussen twee van de meest iconische renners van de sport: Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Uiteindelijk won van der Poel het goud, waardoor van Aert een zwaarbevochten tweede plaats overhield. Hoewel de Belgische renner pijnlijk dicht bij het veiligstellen van zijn vierde wereldtitel en zijn eerste sinds 2018 kwam, heeft het resultaat nog steeds een diepe persoonlijke betekenis voor hem, aangezien hij terugdenkt aan de steun en liefde die zijn carrière voedt.

Van Aert, algemeen beschouwd als een van de beste allround wielrenners ter wereld, had gehoopt nog een regenboogtrui aan zijn collectie toe te voegen. Ondanks een inspirerende prestatie kon hij zijn Nederlandse rivaal, van der Poel, echter niet helemaal inhalen, die op deze specifieke dag de overhand leek te hebben. Het resultaat betekent dat van Aert nog steeds wacht op een nieuwe wereldkampioenschapsoverwinning, ondanks dat hij de afgelopen tien jaar een van de meest dominante krachten in het veldrijden was.

Ondanks de teleurstelling dat hij net de titel misliep, waren de reflecties van van Aert na de race niet alleen gericht op het verlies. Toen hem werd gevraagd naar zijn mindset na de race, sprak de Belg hartelijk over de onwankelbare steun die hij van zijn familie heeft, met name zijn vrouw, die hem zijn hele carrière lang heeft gemotiveerd.

“Hoewel ik niet heb gewonnen, stond ze me bij de finish op te wachten, net als altijd”, zei van Aert. “Zij is de reden dat ik mezelf elke keer tot het uiterste drijf, alleen al om haar glimlach te zien als ze me over de finish ziet komen.”

In de wereld van de topsport, waar de druk en verwachtingen overweldigend kunnen zijn, is het gemakkelijk om de menselijke kant van de atleten te vergeten. Van Aerts woorden dienen als een aangrijpende

herinnering dat, ondanks alle glorie, persoonlijke connecties en steun van het gezin de reis echt de moeite waard maken. Of het nu op het podium is of als tweede eindigt, de mensen die de atleten steunen door dik en dun bieden een aardend gevoel van doelgerichtheid.

Hoewel van Aert deze keer misschien niet de felbegeerde regenboogtrui heeft bemachtigd, blijft zijn nalatenschap in het veldrijden onbetwistbaar. Zijn veerkracht, vaardigheid en vastberadenheid blijven doorschijnen en met de steun van zijn familie, met name zijn vrouw, zal hij ongetwijfeld terugkeren in toekomstige kampioenschappen met hernieuwde motivatie om nog een wereldtitel aan zijn naam toe te voegen.

Voor nu ligt de focus echter op de momenten die er het meest toe doen na de race: familie, liefde en de onwankelbare glimlach van iemand die er altijd is geweest om de reis te delen.