Wout van Aert reflecteert op teamprestatie en persoonlijke tegenslag bij Clásica Jaén Paraiso Interior

Wout van Aert reflecteert op teamprestatie en persoonlijke tegenslag bij Clásica Jaén Paraiso Interior

Wout van Aert, de Belgische wielergigant, was deze week weer in actie bij de Clásica Jaén Paraiso Interior na een korte rustpauze na zijn deelname aan het WK veldrijden twee weken geleden. Ondanks zijn solide reputatie stond van Aert voor een uitdagende dag bij de Spaanse eendaagse race. In plaats van zich te concentreren op zijn eigen resultaat, zag hij zichzelf persoonlijke glorie opofferen om zijn teamgenoot, de Brit Ben Tulett, te helpen, nadat hij vroeg in de race moeite had met zijn vorm.

In een interview met *Het Laatste Nieuws* sprak van Aert openhartig over zijn race-ervaring. “Ik had niet de beste benen en zat in de finale een paar keer op de limiet. Helaas jaagden we als team ook te snel op de feiten. Er had altijd iemand moeten zijn met Michal Kwiatkowski. Sepp (Kuss), Ben (Tulett), of ik. Maar ik had gewoon een moeilijk moment,” legde hij openhartig uit.

De race was vanaf het begin zwaar voor van Aert en zijn Jumbo-Visma-team. De toevoeging van talloze grindstroken maakte het evenement een zware test van uithoudingsvermogen, en met toprenners als Michal Kwiatkowski van INEOS Grenadiers en Brandon McNulty van UAE Team Emirates die vroeg aanvielen, was het tempo meedogenloos. Dit dwong het team van van Aert om een ​​onevenredig groot deel van de werklast op zich te nemen, wat hem uiteindelijk uitputte.

Een sleutelmoment dat van Aert verder hinderde, kwam vlak voordat de grindstroken begonnen. “Dat betekende dat ik niet echt goed gepositioneerd was. Ik moest wat energie

verspillen om de eerste selectie te overleven, maar met goede benen zou dat geen probleem zijn geweest,” deelde hij. Positionering is cruciaal in races zoals de Clásica Jaén, en deze tegenslag maakte het moeilijker voor van Aert om zijn energie te sparen voor de laatste fases van de race.

Toen hij besefte dat hij niet in topconditie was om zelf voor een topresultaat te strijden, verlegde van Aert zijn focus naar Tulett, die zich ontpopte als de beste kanshebber van het team voor een sterke finish. Hij nam het op zich om de jonge Brit te beschermen tegen de wind, en liet hem langere tijd in de gaten houden in een poging om de kloof met de koplopers te dichten. “Ik ben zeker niet slecht, maar ik had het gevoel dat ik niet zou winnen. Dan zou ik liever proberen de kloof te dichten voor een goed resultaat voor Ben,” zei van Aert.

Uiteindelijk eindigde Tulett op de 9e plaats, terwijl van Aert als 39e over de finish kwam. Ondanks de persoonlijke teleurstelling was van Aert tevreden met zijn teamgerichte aanpak. “Ik had het gevoel dat Ben onze beste man was, maar miste wat zelfvertrouwen. Daarom moedigde ik hem aan om zichzelf te sparen voor de finale en probeerde ik iets voor hem te doen”, zei hij.

Hoewel het niet de ideale start van zijn lentecampagne was, schitterden van Aerts onbaatzuchtigheid en teamwerk. De focus van de Belg op het steunen van zijn teamgenoot in plaats van het najagen van zijn eigen persoonlijke resultaat spreekt boekdelen over zijn mentaliteit als renner en leider binnen Jumbo-Visma. Voor van Aert verliep deze race misschien niet volgens plan, maar het was een ander voorbeeld van de collectieve inspanning die professioneel wielrennen tot een teamsport maakt.

Van Aert zal ongetwijfeld proberen voort te bouwen op deze ervaring naarmate het seizoen vordert, met zijn blik gericht op grotere uitdagingen. Hoewel deze race misschien niet de start was waarop hij had gehoopt, blijft de toewijding van de Belg aan zijn team onverminderd en wordt verwacht dat zijn vorm zal verbeteren naarmate de voorjaarsklassiekers naderen.