🇫🇷 Julian Alaphilippes oogverblindende déjà vu: Franse held vonkt Tour de France op met vintage genialiteit in etappe 2.
Boulogne-sur-Mer – Het was een flits uit het verleden, een voorproefje van de elektrische energie die ooit een Tour de France-zomer kenmerkte. Julian Alaphilippe, de immer strijdlustige Fransman van Tudor Pro Cycling, herinnerde de wereld aan zijn onverschrokken koersmentaliteit tijdens etappe 2 van de Tour de France van 2025. Met een gedurfde late aanval in de laatste kilometers haalde hij herinneringen op aan zijn gouden seizoen van 2019, waarmee hij de lokale fans in vervoering bracht en een golf van nationale trots opwekte – ondanks zijn uiteindelijke vijfde plaats in een furieuze sprint, gewonnen door de Nederlandse sensatie Mathieu van der Poel.
De tweede etappe, die zich afspeelde in het glooiende kustgebied van Noord-Frankrijk, was op het lijf geschreven van aanvallers. De route, bezaaid met korte klimmetjes, kronkelende wegen en open stukken langs de kliffen van de Opaalkust, nodigde de renners uit om eens iets gewaagds te proberen – en Alaphilippe gaf gehoor aan die oproep.
Met nog iets minder dan 10 kilometer te gaan, terwijl het peloton aarzelde en de sprintersploegen aarzelden om zich volledig in te zetten, greep Alaphilippe zijn kans. Uit het zadel en in de wind schoot de Fransman weg van voren met de zwier die hem een begrip in de wielerwereld had gemaakt. De menigte langs de wegen van Boulogne barstte los toen de in driekleur gehulde renner op zijn pedalen danste en met al zijn passie door de straten aan de kust sneed.
Een paar glorieuze minuten lang voelde het als 2019 – toen Alaphilippe 14 magische dagen lang de gele trui droeg en de koers verlichtte met meedogenloze agressie en charme. De aanval was deze keer niet raak, maar de emotionele impact was onmiskenbaar.
Terwijl de koers de laatste kilometer in stormde, werd Alaphilippe ingehaald door het aanvallende peloton. De sprinters stelden zich op voor een chaotische finish, met Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck) die doorstootte naar de ritzege en de gele trui overnam. Vlak achter hem kwamen Jasper Philipsen, Wout van Aert en Arnaud De Lie – maar het was Alaphilippe, die als vijfde over de finish kwam, die een van de luidste ovaties van de dag verdiende.
“Ik had een goed gevoel, de benen waren sterk”, zei Alaphilippe aan de finish. “Ik wilde iets proberen, vooral voor de Franse fans. Deze regio betekent veel voor me en ik wilde de dag niet afsluiten zonder mijn ware aard te tonen.”
Zijn coach bij Tudor Pro Cycling, Sébastien Reichenbach, prees de overstap: “Julian is een wielrenner – puur en simpel. Hij geeft het team een boost met zijn spirit. We kwamen niet de etappe in met een sprintplan, dus toen hij de kans zag om aan te vallen, steunden we hem volledig. Dat maakt hem bijzonder.”
Social media stroomden al snel over van lof en nostalgie, waarbij fans berichten tagden met #ThrowbackThursday – ondanks dat het pas maandag was. De zin “Alaphilippe is terug” was trending in Franse sportmedia, al was het maar voor een vluchtige middag.
Terwijl de kanshebbers voor het algemeen klassement zich tijdens etappe 2 stilhielden om energie te sparen voor de zwaardere beproevingen die zouden komen, gaf Alaphilippes gok wielerfans precies wat ze zochten: drama, durf en een flinke dosis onvoorspelbaarheid.
Of de 32-jarige voormalig wereldkampioen deze Tour nog een etappezege in petto heeft, valt nog te bezien. Maar voor nu diende zijn rit in Boulogne-sur-Mer als een krachtige herinnering aan waarom wielrennen niet alleen om watt en cijfers gaat – het gaat om het hart.
Leave a Reply